Zagubiłam się...
Wśród tłumu samotna,
spoglądam na ludzi.
Czy czują to co ja,
co ich do życia budzi?
Dręczą mnie pytania,
odpowiedzi nie znam.
Szarość dnia się kłania,
jak dalej żyć mam?
Zagubiłam się w myślach,
zasłuchałam w wiatru szumie.
Marzenia rodzą się w snach,
głosu tłumu nie rozumiem.
Chwycę w dłonie marzenia,
pod rękę wezmę wiosnę.
Po szarości zostaną wspomnienia,
w sercu radość i nadzieja zagości.
(EN)
autor
Isana
Dodano: 2010-03-11 07:53:46
Ten wiersz przeczytano 1066 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Kochać i marzyć trzeba koniecznie, wtedy świat jest
całkiem do zniesienia. Piękny wiersz!!
oto samo zycie....pomilczę...bo to bardzo osobisty
wiersz...pozdrawiam..
Gdy szarość ciągle nas otacza. Łatwo poddawać się
rozpaczy. Anonimowa pustka dręczy. W działaniu nikt
cię nie wyręczy. A czy pomoże? Zgadnij sama. Jeśli
rodzina zgodna cała. Głowa do góry. Przepędź myśli
ponure.
Serdecznie cię pozdrawiam.
osobisty wiersz, przyjemnie się czyta
mimo zagubienia jest nadzieja, wiersz wyraża osobiste
uczucia
jeszcze kilka dni i wiosna zagości, pełna kolorów,
nadziei, radości...zostaną wspomnienia po
szarości...ładny wiersz...pozdrawiam
warto marzyć i śnić, lecz niekiedy za rogiem czeka
wróg i podkłada nogi...
Zagubiłaś się? Nie, juz odnalazłas drogę. Ładny
wiersz!
Nieraz i w tłumie człowiek drugiego nie rozumie:))
chwytaj w dłonie marzenia..w oczach wiosne miej...z
podniesiona głowa...idz i sie smiej:)
Witaj, zrób tak jak w ostatniej zwrotce
piszesz. przyjemnie napisany wiersz.
Pozdrawiam.
warto pięknie marzyć i śnić,z nadzieją ku lepszemu iść
Wiosna się zbliża, życie kolorów nabierze, zniknie
szarość :)
szarości niech w kolory tęczy się zamienią to i życie
szybką zmienią czego życzę.
Widzenie szarości to zew miłości. Wiersz OK!