Zagubiona

Tak bardzo chciałam wierzyć...

Znowu naiwność zdecydowała.
Czy wciąż krok za krokiem te same błędy będę popełniała?
Sensu w tym nie ma, wiem to doskonale
Na próżno wciąż wylewać swoje żale.
I tak świat za mnie o wszystkim zdecyduje,
Choć wiem to, nadal jak marionetka się zachowuję.

Jakaś siła wciąż losem mym steruje.
Coraz bardziej w otchłań staczam się.
Czy kogoś to obchodzi? Czy ktoś rękę do mnie wyciągnie?
Niech ktoś na tę lepszą stronę mnie przeciągnie.
Krzyczę, jakbym szeptała ci coś do ucha,
Więc dlaczego na mą prośbę jesteś głucha?
Nie słyszysz, a ja nadal wtapiam się w tło bez pamięci.

Czuję jakby się świat rozpędził,
Czasu wciąż ubywa, a mnie coraz mniej...

autor

sylwusia

Napisany: 2007-04-03 Dodano: 2007-04-04 21:09:04

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie