Zagubiona
Nie wiem czy umiem pisać jak inni
ubierać w słowa uczucia moje
wiem jak się kocha
i czeka bezczynnie
czy ktoś pokocha to serce moje
te wszystkie gesty i słowa rzucane
i obietnice na chwilę dane
nie wiem czy jestem człowiekiem
dzisiejszym
co kocha namiętnie
choć jutro przestanie
i choć za dużo tych wszystkich nie wiem
nadal uśmiechem żyję wśród ludzi
bo przecież jestem ziarenkiem w tłumie
któremu trudno życie ogarnąć
po prostu zrozumieć
Pozdrawiam
Komentarze (3)
Wszystko przyjdzie samo i przekonasz się o tym czego
nie wiesz i zrozumiesz. Wartość życia zależy od nas
samych. Wartość człowieka od tego co sobą prezentuje i
twoje ziarenko w tłumie ja tylko tak rozumiem .
Bardzo dobry temat. Kazdy wers pisany sercem, wiec
czuc to "ziarenko w tlumie"
Czasami czuję się dokładnie tak, jak to opisałaś w
wierszu. Dobrze ujęłaś to 'zagubienie' w dzisiejszym
świecie :)