Zagubiona
nie znają mnie już
dawne sny
zapomniały
uciekłam ścieżką
wyścieloną białymi liśćmi
drogą bez przyszłości
gdzie nie tylko deszcz płacze
wśród smutnych wierzb
twarz jakby ta sama
lecz dusza coraz starsza
wiek w oczach ukryty
odwracam lustro
zagubiona
odnajdź mnie i zaprowadź
w przyszłość
do snów co mnie poznają
autor
Niezapominajka
Dodano: 2017-04-17 18:15:58
Ten wiersz przeczytano 585 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Witam Was Kochani :) Dziękuję za czytanie i
komentarzyki :) Pozdrawiam Was serdecznie :)
spełniaj namiastki tego czego pragnełaś
smutno
bardzo smutny wiersz, peelka pełna zrezygnowania,na
krawędzi depresji, mam nadzieję że znajdzie bratnią
duszę, która pokaże radość z zcia, serdeczności
Niezapominajeczko :)
trudno znaleźć receptę, gdy dusza coraz starsza.
ważne, żeby mieć kogoś przy sobie i razem szukać dróg
w przyszłość.
pozdrawiam :)
Tak to w życiu bywa, że się można zagubić.
Przemijanie to nieodłączna cecha naszego bytu i wiele
od nas zależy jaką drogą mamy iść, by czerpać radość z
życia.
Ciekawy wiersz Niezapominajko.
Dziękuję za życzenia, serdecznie pozdrawiam po
świątecznie :)
Przemijanie jest nieuniknione. Oby peelka odnalazła
drogę do siebie :)
Pozdrawiam z podobaniem :)
Miłość wyprowadza nas z zagubienia, gdyż jest ona
najwyższym dobrem i celem w życiu.
Pozdrawiam serdecznie
Witam Cie Niezapominajko, podoba sie wiersz, o
przemijaniu, z ktorym kazdy z nas, sie mierzy,
musimy pogodzic sie z tym faktem.
Zycze pogodnych Swiat, ktore jeszcze trwaja, w gronie
najblizszycgh sercu.
Usciski sle i pozdrowienia,:)
Przemijanie...obrać nową drogę,wtedy sama się peelka
odnajdzie.Pozdrawiam
Pozostają nam piękne wspomnienia...
Pozdrawiam świątecznie i miłego wieczoru:)
Przyszłość jest nowym rozdaniem ;-)
Pozdrawiam
może, kiedyś się uda, pozdrawiam
Uwierz w siebie Lusterko czasem przekłamuje
wyolbrzymia złe widy
Popatrz wiosna się zieleni
świat budzi się do zycia wiec i Ty pobiegniesz nową
drogą w stronę słońca
Pozdrawiam cieplutko niezapominajko :)