Zagubiona owieczka

Boże Ojcze...

Mokre od łez piękne, duże oczy
Stoję sama, smutna z boku
Życie prędko się toczy
Staram się dotrzymać mu kroku

Ten śmiech, szyderczy, głośny
Nie pozwala mi się cieszyć,
Ten głos niemiły, donośny
Karze mi się śpieszyć

Znów jestem spóźniona
Życie tak szybko ucieka
Czuje się opuszczona
Jak wyschnięta rzeka

Kto nakarmi, zaspokoi pragnienie,
Pomoże mi odnaleźć siebie
I spełni każde marzenie?
Odpowiedź znajduję w niebie

Boże, Ojcze, tylko Ty możesz sprawić
By radość nastała
Wiem, że zawsze mi pomożesz
Bym się nigdy nie poddała!

Mała ja...

autor

Nisia_427

Dodano: 2007-08-08 14:04:42

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie