Zagubione IMIĘ

w wiosenną rozkoszą kwiatowy bukiecik
zebrany z łąk duszy rozsianych zamieci
świeżością pęcznieją serca złote struny
a w duszy, diamenty szklą się w winogronach

zbieramy znów skarby w rozległych ogrodach
juz nie ma tam płaczu, zakwitła uroda
ta cisza spowiła tęczowe obrazy
tajemna dziewiczość o szczęściach rozmarzeń

czy trzeba ich dotknąć, czy raczej obudzić
lecz w barwach z natchnieniem łatwo się pogubić
czy odejść bez próby, każdy w inną stronę
na ogród mej duszy zapuścić zasłonę

nie przejdę bez wzruszeń obok krzyku cudu
drgają złote struny w koronach zegarów
znalazłam wśród kwiatów zagubione imię
oglądam za cieniem, czy nie stoisz przy mnie...

...
24 maja 2007 godz. 22, 36

…NATCHNIENIE, gdzie imię Twe. Jest wszędzie myśli i serce w witki brzóz już przędzie i jesteś Poetą z czerwcowych snów w wiosennych ogrodach duszy mój duch zbiera nektar z kwiatów, tak i już zapisze wzorem w krainie piękna natchnione myśli w duszy zaklęte...

autor

andromeda02

Dodano: 2007-05-24 05:49:57

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie