Zagubione nuty
Zagubione nuty
Szukam zwykłego gestu
bo zagubiłam się
w przestrzeni
wiatr zapomniał
w tej minionej chwili
ukoić spięte nuty
pomalowałam paznokcie i rzęsy
siedzę przy pustym stoliku
i czekam
kiedyś przyjdziesz
podasz rękę
świat zawiruje a ja z nim
przecież muzyka gra
dla tych co na parkiecie
Komentarze (12)
...zagubione nuty....tylko szczerości serce potrafi
zaśpiewać....
Na szczęście są i tacy, którzy potrafią zagrać bez
nut...
ładny wiersz muzyka gra byle tylko tancerz się
znalazł.pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ciekawie.. pozdrawiam ciepło;-)
tak muzyka gra dla tych co na parkiecie,a ty zagubiłaś
nutki..może odnajdziemy je wspólnie..więc szukajmy ...
bardzo mi sie podoba ten wiersz....
"przecież muzyka gra
dla tych co na parkiecie"
Elu, pięknie, można by rzec na parkiecie życia, dopóki
muzyka nam gra wszystko wydarzyć się może. Bardzo
ładny wiersz, pięknie piszesz.
Pozdrawiam
pięknie piszesz, wystarczy wsłuchać się w tę muzykę,
ona gra również dla każdego z nas.
Bardzo podoba mi się ten wiersz.
...bardzo ładny wiersz pełen nadziei...pozdrawiam :)
niech to co utęsknione- stanie się spełnionym... byś
mogła tańczyć rytmem serduszka...bardzo ładny
wiersz...pozdrawiam...
czytaj ac twoje wersy czuje jak bym zbierał te
rozrzucone nuty...i komponował utwór...tylko dla tych
dwoje tańczących na parkiecie rozkoszy......z plusem
pozdrawiam...
Wystarczy jeden gest, nuty odnajdą się i ułożą w
muzykę do Twojego tańca. :)