zagubione słońce
dzień mrozem spięty
z okowów nocy się podnosi
niby już wiosenny
a o słońce się prosi
nad polami mgła się snuje
to wynika z jej natury
wiatr przegania smutne chmury
zapach wiosny w baziach czuje
przystanęłam zachwycona gdzieś pod lasem
obleczona w radość wiosny - tymczasem
w nostalgicznym myśli cichym kącie
gdzieś zgubiłam moje wiosenne słońce
/ nieoszlifowane słowa /
autor
Agnieszka B.
Dodano: 2018-03-26 10:29:05
Ten wiersz przeczytano 4473 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Wkrótce eksploduje zielenią Agnieszko
Pozdrawiam serdecznie paa :)
Słoneczko nam się gdzieś zagubiło, a na Wielkanoc
miało być miło... :)
widocznie Twoje słonko było bardzo nieśmiałe. oswoi
się i wyjdzie znowu.
pozdrawiam wiosennie :)
Wszyscy z niecierpliwością oczekujemy przyjścia owej
wiosny, która roztoczy wreszcie nad nami promienie
słońca:)
Ładny wiersz.
Pozdrawiam Agnieszko:)
Marek
pięknie
pozdrawiam serdecznie
bardzo ładny, obrazkowy wiersz...z przyjemnością:)
pozdrawiam serdecznie
Im później zawita teraz wiosna, tym lepiej dla
przyrody. Po byle jakiej zimie po wczesnej wiośnie i
większych przymrozkach było by o wiele więcej strat. A
tak przyroda wszystko odrobi i pójdzie szybko do
przodu. Bardzo fajny wiersz. Pozdrawiam. Miłego
tygodnia :))
Ps. Ja dzisiaj sadzę około 50 rozkwitniętych bratków w
ogrodzie z tyłu domu i przed. Tak, że u mnie wiosna
już zawitała...
Ja też jego szukam, ach
Pozdrawiam:-)
Życzę by prawdziwa wiosna sprawiła, iż uda Ci się "w
nostalgicznym myśli kącie" odnaleźć tylko Twoje
wiosenne słońce.Bardzo serdecznie pozdrawiam:)
Pięknie i prawie wiosennie. Śniegu nie ma,z ale wiatr
jest bardzo mroźny, przyroda przyczaiła się i czek na
hasło, na ciepło. Pozdrawiam.