Zagubione słowa
Zagubione słowa, poplątane myśli,
może tamten ranek kiedyś mi się
przyśni,
otulę się ciszą ramion i spojrzenia,
popłynę w przestworza, których tutaj nie
mam.
Chcę byś mnie otulił pięknych słów
kobiercem
uciszył wersami skołatane serce,
pękła struna w harfie, która pięknie
grała,
dziś w myślach odtwarzam, co kiedyś
słyszałam.
Czy można wspomnieniem leczyć
zadrapania,
trudnej codzienności skorej do łajania,
może choć na chwilę w natłoku wydarzeń
odpocznę w tęczowej przystani swych
marzeń.
autor
magda*
Dodano: 2012-10-21 00:06:33
Ten wiersz przeczytano 563 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
często ich poszukujemy przez całe życie
pięknie, metafory płyną, bardzo mi się podoba :-)
Tego życzę:)
Cudowniutko! Piękniusieńki wierszyczek, wywołuje
głębiuteńkie wzruszonko i pobudza do myślonka. Łezki
same napływają do oczków. A smakuje jak filecik z
makrelki.
Pozdrowionka!
wspomnienia przywołane nie są marzeniami
są wspomnieniem chwil, gdy byliśmy sami
zawsze kiedy wracam do czasu przeszłego
coś mnie ściska w sercu - szkoda minionego
Pozdrawiam gorąco
zatrzymał mnie twój wiersz piękny jak wspomnienia do
których z radością wracamy:-0
pozdrawiam.
po krainie wspomnień żegluję bez tchu
słyszę bicie serca i twój cichy szept
wiatr rozwiewa włosy trzymasz moją dłoń
to byla chwila lecz we mnie wciąż trwa
lubię do niej wracać w samotne wieczory
oplatam ramionami gdy nadchodzi noc
kiedy rzeczywistość mocno ci dokuczy
tul piękne wspomnienia nie daj płynąć łzom
?Czy można wspomnieniem leczyć zadrapania??...
Wspomnienia mają moc tajemną,
Potrafią czasem Cię zadziwić,
Gdy wstając z klęczek z dna pamięci
Wzmacniają nadwątlone siły.
Urzekł mnie ten wiersz... cisza ramion, słów
kobierzec, pęknięta struna harfy, połajanki i
zadrapania codzienności... tęczowa przystań marzeń...
Oto doskonały przykład, jak pisać TAKIE wiersze!!
Miłej niedzieli:)
Piękny, po prostu piękny...
Pięknie o marzeniach i wspomnieniach, to jedyne co
jest nasze, osobiste i do których nikt obcy nie ma
dostępu.