zagubiony
dokąd znów wędrujesz zagubiony
i porzucasz swój mały świat
błąkasz się wśród krzyku tłumów
roztrącając brudnoszare słowa
dokąd niesiesz bagaż wspomnień
pozbawionych cichej radości istnienia
lodowaty wicher przeszłości
wyrywa się szparami zużytej walizki
i zostawiasz za sobą piekący szlak
po co czy żeby pójść za tobą
autor
T&T
Dodano: 2009-10-05 18:37:40
Ten wiersz przeczytano 528 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Wiersz podoba mi się j
Jedna myśl zapytanie a odpowiedź Miłość Piękne
zagubienie +