Zagubiony ląd
Nie poznasz świat, gdy wrócisz
-nie jest już taki sam...
Rozkołysana ziemia kurczy się i rozciąga
wyrzucając na brzeg
coraz to nowe brudy
Ziemia wciąż dudni,
ciężko jej oddychać
gdy naszym stopom wciąż źle
Niebo w najbursze ubrało się chmury
płacze zorane
traktorem marzeń
Słońce ciemnieje wciąż słabsze
ukojenia szuka
w zimnej tafli nocy
Drzewa szumią bajkę o
szczęśliwych dzieciach,
zdrowych rodzinach
i pomyślności...
Świat cię nie pozna, gdy wrócisz
- nie jest już taki sam...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.