Zagubiony romantyzm
Gdzie podział się romantyzm?
Słowa wyblakły jak życie,
słońce promienie skryło,
przestało budzić o świcie.
W oczach ogień nie płonie,
zastygły w smutku źrenice.
Choć niebo skrzy się srebrzyście,
marzenia kurzem pokryte.
Kolacja, karafka i świece.
Róża czerwienią się płoni.
Czy choć romantyzmu krztynę,
odnajdę w spojrzeniu twoim?
autor
wiki20
Dodano: 2015-11-26 14:16:43
Ten wiersz przeczytano 1596 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
szara rzeczywistość niszczy romantyzm...ciekawa
refleksja...
pozdrawiam :)
nie ma to jak Twarda Rzeczywistość - Kasa i Układy :(
w moim odnajdziesz ;)
Niestety,nic nie trwa wiecznie...tylko
wspomnienia,pozdrawiam cieplo :)
No właśnie gdzie nasz romantyzm
została tęsknota w samotności
pozdrawiam
dziękuję za odwiedziny i komentarze, życzę miłego
weekendu
...zagubione uczucia czasem odnajdują się w melodii w
słowach wiersza w codziennym oglądaniu świata...czasem
w zmarszczkach bliskiej osoby...pozdrawiam...
już jest odrobinka romantyzmu kolacja świece -
spojrzyj głębiej w te oczy może dostrzeżesz w nich
iskierkę i rozpal ją:-)
bardzo ładny wiersz- pozdrawiam:-)
no właśnie, gdzie?...fajny, refleksyjny wiersz:)
pozdrawiam serdecznie
romantyzm tak jak miłość czy przyjażń są w nas
pozdrawiam
piękny wiersz milutko przeczytałam a jeśli chodzi o
romantyzm każda lub każdy w pewnym sensie go ma
pozdrawiam cieplutko Basia
I tu się zdradziłaś Virginio bo romantyzm przychodzi z
wiekiem i to jest najpiękniejsze w kobiecie.
Cieplutko pozdrawiam paaaa
re.yamCito ,,20 lat skończyłam dawno, dawno
temu,,,,dziękuję i pozdrawiam serdecznie
cudowna refleksja o zaniku romantyczności wśród ludzi
wiersz bardzo liryczny
pozdrawiam
Jestem pewna ,że tak.
Ładnie prowadzony wiersz.