Zajawka któraś z kolei

Co artysta miał na myśli, nikt nie uściśli
Marzenie się nie ziści, a szum jesiennych liści
Nie oczyści sumienia, chodnik w kolorach tonie
Jak pelargonie na balkonie zabijają monotonię
Serce płonie, a za dłonie trzyma się piękna para
Już marzyć się nie staram, czy to zbrodnia i kara
Skrzydła Ikara pochłonęło słońce i morskie fale
Okrywając się szarością i wiecznym żalem
Palę wspomnienia jak stare fotografie
Słowem i czynem już nigdzie nie trafię
Bo nie potrafię – marzenie to ściema
Mnie zjada trema, a jutra po prostu już nie ma

Moje życie, to pozory, to tylko maska
Co kryje się za nią to tajemnica
Nie myślę wcale o jakiś oklaskach
Bo moja osoba nikogo nie zachwyca

Życie toczy się jednak dalej swoim torem
Moje myśli są chore, bo wierzę że spore
Mam wzięcie wśród pań i to bez dwóch zdań
Taki ze mnie jest już tutaj zimny drań
Bo z dań lubię cielęcinę i piersi kurczaka
Kręci mnie duża draka jak za czasów dzieciaka
Masz na mnie haka? Czy mam się już bać?
Przestań wreszcie taką świętą dzisiaj grać
Bo wielu tak czyni i ślini się na etat w teatrze
Lecz ja na takich jak Ty to krzywo bardzo patrzę
Gdyż każdy jak artysta chce zaistnieć lecz
Zapomina że coś ciekawego w repertuarze mieć
Trzeba, a nie przygłupa grać przez cały rok
Był Mietek Fogg, więc pierwszy krok
Ty tez zrób i kaczy dziób zafunduj sobie
A Internet szybko w karierze pomoże Tobie
Ja tak nie robię – już wystarczy tych idoli
Ponieważ od ich nadmiaru, aż głowa boli

autor

Dziadek Euzebiusz

Napisany: 2018-05-24 Dodano: 2018-05-24 10:42:52

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie