zajmijmy się tym życiem - zanim...

...

jeszcze nie ten świt który rozpalił we mnie strach
w gipsowym półcieniu światła leżałeś niczym posąg
gorycz połączona z niezłomną nadzieją bezlitośnie
brutalnie w nieładzie w potrzasku zimnej nocy
sponiewierała darte strzępy marzeń na wspólne życie

i ruch dłoni ukryty w tym drugim półcieniu
na wpół zatrzymane próżne westchnienia
słowa w locie swym niedokończone cudem
w próżni zawisające ołowiem nad nami
chłodem śmiercią bliską niepewnością płoszone
jednak żyły tak bardzo kłócąc się z rzeczywistością

tkwiłeś tygodniami we śnie śpiącym i sennym
nieokreślony spojrzeniem słowem czynem gestem
delektowałam się tym milczeniem
mą zapłakaną myślą zataczając wizje
łapczywie szukając w Tobie przyjaciela

gdzie Cię szukać teraz czy dogonię
z lękiem co spać nie daje czuwam przy Tobie
noc szeptem wskazuje mi niekiedy tylko drogę
niezrozumianą zdeptaną innych śladami
przez wielu nazwaną przypadkiem

hołd dziś składam Tobie kołysana Twą mądrością Tato

autor

Femina (F.A.)

Napisany: 2008-06-16 Dodano: 2010-05-09 11:11:46

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie