Zakamarki duszy
Piekna jak niebo, delikatna jak jedwab,
pełna gracji i wdzieku, a jednak...
Dotyk drżenie rodzi wnet,
wzrok przeszywa serce Twe.
Gdybyś tak mogl do niej siegnac
zakamarki duszy znac, czy wciaz
chcialbys znac ta jedna,
ktora Ci nie daje spac... ?
Czy sekrety jej przeszlosci,
nie przeslonia oczu Ci,
i wciaz bedzesz trwac w milosci
nieskalanych, błogich dni...
Zainspirowane przez wspaniala przyjaciolke... dla niej również dedykacja :*
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.