Zakazane

Byli jak dzień i noc,
jak ranek i jak zmrok.

Choć tak daleko, to blisko.
Dzieliło ich nic i wszystko.

Ona co rano krople rosy
na pola siała nieustannie.
On na nieba tle ciemnej nocy,
zapalał gwiaździste latarnie.

Byli jak noc i dzień,
jako świt i jak zmierzch.

Rozum oboje przestrzegał:
- Nie warto, nie będzie nic z tego.

A oni wbrew logice wszelkiej
Rzucili się w uczuć odmęty.

Ona jak woda spokojna,
on ognia w sobie miał żar.
On ruszył na kolejne podboje,
jej zostały gorycz i żal.

autor

Meraviglia

Dodano: 2012-01-06 16:14:48

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie