Zakazany owoc

Dla mojej Światłości, która jak nikt inny potrafi wskazać mi właściwą drogę. Dziękuje

Czy ją znasz?
Bo jej usta mówią masz.
Topisz się w morzu łez.
Mimo, że jej dałeś bez.
Usta niczym płatek maku.
Nienawidzą twego kwiatu.
Więc przepraszasz ją łagodnie.
Ona trzeszczy jak dwa ognie.
W tych płomieniach ją dotykasz.
Wreszcie usta swe przymyka.
Nadaremne twoje próby.
Nie zdobędziesz jej mój luby.

autor

Casadei

Napisany: 2011-09-09 Dodano: 2011-09-09 22:56:49

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie