Zakochanie przy straganie

:)

Wśród kwiatów stojących na miejskim straganie
spotkały się nagle ich oczy błyszczące,
i nowe uczucia, nieoczekiwanie
targnęły ich dusze, ich serca tęskniące.

Rumieńcem spłonęła jej twarz w blasku słońca
rzucając mu uśmiech wstydliwej panienki.
Zapragnął ją kochać, od teraz, bez końca,
zapragnął miłości na zawsze, na wieki.

Pochwycił więc różę, straganów królową,
czerwoną jak wino z miłością zmieszane
i stanął przed panną ze schyloną głową
darując jej kwiatek i serce oddane.

Błękitne jak niebo o świcie oczęta
odkryła unosząc ku niemu wzrok śmiały,
i chłopak oniemiał, już nic nie pamięta,
i świat, jakże wielki stał się nagle mały.

W objęcia swe padli, ofiary Amora,
całując ust ciepłych aksamit namiętnie,
nieważny tłum wokół, nieważna dnia pora,
lecz ważne, że miłość króluje odświętnie.

Wtulona w objęcia czułego kochanka
odeszła z nim panna co rankiem myślała,
że miłość jest tylko jak mydlana bańka,
w południe zaś chłopcu swe serce oddała.

Jest morał w tej bajce ukryty i szczery:
Choć człowiek nad ranem swych uczuć jest panem,
to miłość ma swoje ukryte chimery
i czyni w południe go swoim poddanym.

autor

bea64

Napisany: 2008-01-03 Dodano: 2008-01-04 00:11:12

Ten wiersz przeczytano 746 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bajka Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie