Zakręcona...

ciche kroki senne niewidomych oczu
zamazane kształty serc

na grobowym wzgórzu
drzewa tłumione smutkiem
powietrzem gwiezdnej utopii

zawieszane krwawe daty
w tęczowych otchłaniach
blaskami chwil

kreski westchnień
upadki sił wszechmocy
oddalanie wonnych ciał
głos…

omywają ciało natury
wzmożone odgłosy mroku
wśród krętych alei strachu

dopadają mnie oczy tysięcy ofiar
pomniki krwawe co wieczór spływają
melodią głuchych tchnień

ciche kroki senne
zdobywcy przestworzy
złotem malowane róże

za zasłoną umysłu głuche, ścienne obrazy
przenikliwy mrok chwyta za ręce
sercem przywiera do ścian

ze złości popiół się sypie
gwoździe dziko trzymają
przesycone tajemnicą rozkoszy ciało

wota niedostępne sypią listowiem
niemiłosiernie szybko
w otchłań spadają krople natchnienia

nie łapiesz w swe ręce wołań utraconych
strumienie duchowej tęsknoty
cielesnym omdleniem

by w sercu zamigotały
wonne róże
dojdź do mych bram
zapukaj
dostaniesz odpowiedź

Zagubiona w świecie, gdzie prawdziwe, nieskazitelne uczucie...zamiera...

autor

Aranel

Napisany: 2006-11-09 Dodano: 2006-11-14 16:52:06

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie