żal

uczyłam się ciebie rozumieć
rzucałam o duszę swą kości
kochałam nie chciałam przegrałam
zapomnialam że istnieje uległosć
nie wymagająca wyrzeczeń
że można mówić otwarcie
i zbierać wrzosy we dwoje
zapomniałam być sobą
trwoniłam czas na próżne słowa
słowa puste i nieprawdziwe
płakałam kiedy przyszedł koniec
pozostał żal że chciałam być inna

to ocaliło moje istnienie

autor

dawna dziewczyna

Dodano: 2007-12-01 00:11:57

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie