Żal
... ulicą przemierza żal
cząstka urwanej myśli
serca boleści głos
zadręczony łzą samotną
krzyczy do chodnikowych płyt
los obdarzył go ciszą
więc niemy jego krzyk
w bezsensie spaceru kroku
użaleniem do ulicznych lamp
że światła zgasiły przyszłości
przystanął na moście nad rzeką
obejrzał miniony życia bieg
przełknął goryczy strach
i zamilkł ostatni dech
na dnie zapomnienia ...
autor
Gaudium cum pace
Dodano: 2007-06-20 18:13:34
Ten wiersz przeczytano 455 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
W bólu pojawiają się nowe rozwiązania, nowa siła do
życia... oby każdemu się pojawiła i nie zadręczył się
żalem i tęsknotami...
jesli wart aby wspominac zapisz w pamięci jego
skrawki...to nic ze żal ....moze kiedyś pomoże w
trudnych chwilach....trudny temat poruszasz ale
doskonale eksponujesz jego głebie....
Mi się wiersz skojarzył bezpośrednio z filmem "Wywiad
z Wampirem" ...
ciekawe spojrzenie na temat , wiersz zastanawia swą
treścią .żal za tym co bezpowrotnie minęło , uciekło w
zapomnienie...
żal chodzący ulicami...spotkałam go właśnie nad strugą
i wydeptał ścieżkę długą...ładny wiersz , taki troszkę
melancholią tchnący...
Hmm...bardzo smutny wiersz...ogromny musi być ten
żal...tak wiele emocji , melancholii i rozpaczy kryje
się w wersach utworu.Piękny wiersz...wzruszył mnie a
zarazem przygnębił...
Bardzo mi sie podoba, szczególnie pierwsza część,
końcówka jakos tak mi niepotrzebnie ucieka w rym, ale
całość dobra
Bardzo fajny wiersz..żal, smutek, gorycz to
nieodłączne uczucia towarzyszące nam w życiu ...
szkoda tylko że tak często i długo mieszkają w naszych
sercach..
pięknie opisany żal....tego uczucia nikt nie chce
słuchać....
Tak serce z żalu krzyczy niemą ciszą, aż do dna
zapomnienia.. Wzruszające bolesne wyznanie!