Żal

Mętne oczy w sufit wpatrzone,
delikatnie łza spływa perłowa,
przeszłam koło ciebie, uwagi nie zwracasz,
siadłam przy tobie, głowę odwracasz.

Nie chcesz rozmawiać, żal w tobie wielki,
nagle chwytasz się mojej ręki.
Mamo kochana ja nie rozumię,
ja tego świata pojąć nie umię.

To wszystko dla mnie jest bardzo trudne,
raz jest radosne, a częściej obłudne,
wiem, że mnie kochasz i okazujesz
serce twoje mą żałość pojmuje.

Lecz zrozum mnie mamo moja kochana,
on mnie zranił, dlatego płakałam,
a teraz przytul mnie mocno do siebie,
nic nie mów, chcę być blisko ciebie.

autor

Iwona Dominikowska

Napisany: 2008-12-02 Dodano: 2008-12-02 21:35:05

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie