Żal do życia...
Nie mam już sił by dalej żyć, nie mam już sił by dalej iść, przez ten świat bólu, cierpienia, pełen łez, kłamstw i kłótni. Nie myślę o śmierci, lecz o tym bym się nigdy nie urodziła, żebym nie cierpiała tak jak teraz. Ukrywam w sobie smutek i żal do życia, nie rozumiem czemu, czy to strach ?.Po prostu nie wiem. Myślę czasami by komuś o tym powiedzieć. Lecz nie zostawię ten smutek w sobie, będę siedzieć cichutko i nikt się o tym nie dowie
autor
♥Andzelika♥
Dodano: 2008-03-22 17:55:19
Ten wiersz przeczytano 759 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Smutek nie minie jeśli Ty sama czegoś z tym nie
zrobisz-zmień to co smutne na to co wesołe-jest to
możliwe
Piękny wiersz przepełniony bólem i goryczą.
Bardzo dobrze się go czyta, lekko i płynnie. Jednak
rozczłonkowanie wersów nie podoba mi się. Trudno się
skupić nad treścią, a szkoda...bo treść bardzo
ciekawa.