żal niebieski

Jestem mniej niż ziarenkiem
wśród świecących gwiazd milionów,
bez perłowych łun, bez białych welonów,
obserwującym ich taniec za księżycowym okienkiem.

Lecz Ty, która jesteś już tak blisko,
świecisz tuż nad ziemi naszej krawędzią
możesz tylko patrzeć, wyginać szyję łabędzią.
Co nasze- ludzkie, dla Ciebie nie osiągalne to wszystko.

Ile siły i światła jest jeszcze w Tobie,
by patrzeć na życie tych zwykłych ludzi?
Bez łun, welonów. Czy żalu to w Tobie nie budzi?
Że ty wiecznie sama, a oni mają szczęście w drugiej osobie.

autor

LolaAniol

Napisany: 2008-02-06 Dodano: 2008-02-06 20:52:30

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie