żal, przyjaciółko
czasami jest tak, że wyrzucamy z siebie słowa, których nie chcemy powiedzieć..
żal przyjaciółko
że nie umiemy już razem latać.
że chodzimy - osobno.
bo zmokniętej ziemi.
w której odbijają się
krwawe wspomnienia
zadanych ran.
żal przyjaciółko.
że nie umiemy już na siebie patrzeć.
że wzrok niegdyś pełen miłości
rozwiązał się jak sznurowadła.
przez nieuwagę i różnicę sposobów
patrzenia na życie.
żal przyjaciółko.
że za dużo w tym kłamstw.
że pokomplikowałyśmy wszystko
tak, że nie wiadomo co zaszło.
żal przyjaciółko.
była przyjaciółko.
o ilę można to tak..
a nasz egoizm nie pozwala naruszyć dumy. pieprzona godność. nawet za największą cenę..
autor
przestalam-marzyc
Dodano: 2008-01-06 13:58:19
Ten wiersz przeczytano 770 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
niestety godność przeszkadza więc z tego co widzę
wynika że ci zależy na tej przyjaciółce no więc narusz
tą godność i ją przeproś!!! /+/
Najprościej byłoby usiąść razem choćby przy kawie i
wszystko sobie wyjaśnić... smutek i żal.
Tym bardziej doceniam, że sama czułam, czuję podobnie,
ale na szczęście będę próbować, by nie mówić o niej
"była-"... :)
Jaki piękny ten wiersz, niby zwyczajny a tak wiele
uczuć przekazuje. Gdybym mogła to zagłosowałabym na
niego milion razy, bo czuje jakby ten wiersz pisała
moja przyjaciółka, też mamy taką sytuację. Pozdrawiam.
Po paru latach boli, że zamist coś naprawić w
przeszłości przezwyciężyła duma...