Żale cyganki I
Z daleka słychać turkot kół,
I tętent końskich kopyt,
Droga tu spada prosto w dół,
Więc z jazdą bywa kłopot.
Kogo przywiedzie leśny dukt,
Nikt jeszcze tego nie wie,
Na gości długo czekał lud,
I czarny kot na drzewie.
Z lasu dobiega głośny gwar,
Taboru cygańskiego,
I choć się leje z nieba żar,
Niestraszny jest dla niego.
Każdy wóz strojny zaprzęg ma,
Woźnica trzyma go w swej garści,
W zaprzęgu chodzą konie dwa,
Często tej samej maści.
Z wozu pierwszego słychać śpiew,
A skrzypek mu wtóruje,
Powietrze tnie przedziwny zew,
Co łkaniu dorównuje.
autor
jarmolstan
Dodano: 2010-03-14 09:44:44
Ten wiersz przeczytano 1619 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Opisujesz rzadko spotykany autentyczny folklor.
Najbardziej mi się podobają konie tej samej maści. Z
doświadczenia wiem, że one nie rywalizują ze sobą.
Serdecznie pozdrawiam.
jadą wozy kolorowe z cyganami , aż się śpiewać chce :)
Przywiedziona cygani żalami II jestem pod wrażeniem,
pięknie piszesz rymami, wiersz płynie, niczym tęskna
melodia.Podoba mi się ten wiersz :)
Stanisławie dzień dobry poranna kawa i twoje wersy
przywołały z oddali zapomniane...dziękuję...
Uwielbiam :) :)
Przywołałeś wspomnienia z dziecięcych lat...Oj
pamiętam ten urok niepowszedni, cygańskich taborów.
Też pamiętam wędrownych Cyganów i ich strojne wozy,
wiersz doskonale oddaje to, co czuję, wspominając
tamte lata. "niestraszne" razem, kiedyś mi to
wytknięto w moim wierszu, więc zapamiętałem.
Twoja literka pośród taboru...
Śpiewna, jak życie Cyganów...
Ozdobą ona dziś ich wozów...
I tańca wielkich panów.
Gdzie te tabory czy ktoś jeszcze pamięta , wierszem
przywołane zostaly teskne wspomnienia .
Ja też pamiętam z dziecięcych lat cygańskie tabory,
piękny wiersz, można go zaśpiewać. Pozdrawiam..
Cygańska opowieść zawsze wzbudza emocje, zwłaszcza
wśród tych, którzy nie mają możliwości obcowania z
cyganami. Dziś już inni cyganie, inny tryb życia
prowadzą, nieco inaczej żyją.
A wiesz, że pamiętam te czasy, jak przez mgłę, ale
pamiętam, przywołałeś wspomnienia:)
cygańskie życie ma swoje uroki...
piękna ballada się zaczyna, proszę o więcej
Ładnie....wiersz sam płynie.A to ważne że i treść nie
umyka tylko pozwala nam wczuć się w twoją
opowieść.Cześć.