żałość i boleść siostry obie...
mówią że wiosna się zbliża
wszystko cudownie rozkwita
ja snując się niczym mgła
nie widząc już słońca
szarość oplotła mnie
niczym zły sen
cierniste łzy w bólu spływają
twarz moją raniąc
serce bije na trwogę
żałość i boleść siostry obie
czule mnie przytulają
w duszy rodzi się pytanie
dlaczego opuściłeś mnie kochanie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.