zamarła w cierpieniu
osnuta ciemną złości mgłą
zraniona do szczytu
okrucieństwa
zamarła w cierpieniu
z tysiąca gwiazd
zagasły wszystkie
pustka i chaos
duszący zapach gniewu
zasuszonych wspomnień
pęk
łagodzi
rozpaczy realistycznej obrazy
autor
Samira000
Dodano: 2007-05-23 21:34:46
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Zatrzymał mnie... ale najbardziej ostatnia srofa.
ktoś musiał cię bardzo zranić.. "do szczytu
okrucieństwa" jak sama piszesz.. zgasły dla cibie
wszystkie gwiazdy, ale tak ci się tylko wydaje..
uwierz, życie zaskakuje, z dnia na dzień świat się
zmienia i przynosi różne niespodzianki- raz te gorsze,
raz te lepsze, które chce się wspominać w tych
smutnych dniach...
mam nadzieję , że wszystko się ułoży, trzymam kciuki;)