zamglone
Gdzieś z dala widać ponure drzewa
zza horyzontu zamglony świat..
w otchłani cień mojego istnienia
i niemy krzyk czy to Ja...
To Ja...obca,
ta sama szara
nie zmienna od lat
ponura
To bzdura!
świata nie zmienię
ludzi nie ocenię
dźwigać do końca
będę to brzemię.
autor
agentkaa1
Dodano: 2015-05-28 18:28:01
Ten wiersz przeczytano 364 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Dobre jest pójście po rozum do głowy +)