zamiast tęczy***

pod strumieniem czarnej wody
płukam łeb
czyjeś skrzypce mam w plecaku
to czyjś żywot pękł
zboża czarne skrzypią w polu
przy dzwonnicy szmer
przepuść kondukt brzegiem lasu
po czyjś żywot zbiegł

a ja jestem ciężki zwiastun
ja morowy jestem szept
świst niezdrowy, skłon żelazny
czarnym skrzypkiem zowią mnie

i nie wołaj proszę nigdy
tych koszmarów, co we mgle
i nie podnoś rękawicy
nie mój nóż, nie na twój wiek

nie zatrzymuj się na moście
nie patrz błyskawicom w dół
a ja spuszczę moje wrony
ja zatroszczę się o grób

autor

KATrina144

Dodano: 2008-11-13 21:58:13

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie