zamknięta w wieży

za siódmą górą, za siódmą rzeką,
na skale wysokiej, za ostrokołem,
zamknięta w wieży swej własnej głowy,
czeka księżniczka z pochylonym czołem..

tak dobrowolnie się umartwiając,
mając przy sobie czas i milczenie,
pokutuje za nieprzydarzone grzechy
- męczennica na własne życzenie..

ściskając czule dni dawnych paciorki,
rozpamiętuje każdy z nich oddzielnie,
choć uśmiech rozkoszny wykwita na twarzy,
tylko przypomina, od dawna już nie marzy..

żywopłot z każdym dniem sięga coraz wyżej
i most ponad fosą wzniesiony rdzewieje,
tylko mewa zbłąkana czasem w okno trąci,
a serce księżniczki z wolna kamienieje..

autor

ash

Napisany: 2006-06-05 Dodano: 2006-06-05 22:22:32

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie