Zamówiłem to i owo

Patrzę w pusty kufel piwa,
pewnie go napełnię znów.
Głowa już się trochę kiwa,
a ja jestem prawie ,,zdrów’’.

Barman patrzy podejrzanie,
chyba myśli czy grosz mam.
Nic ode mnie nie dostanie,
organizmu kres swój znam.

Myślę tylko jak tu wstać,
by zachować ciut godności.
Po co było tyle chlać,
piwa wlewać te mnogości.

Teraz mądry jestem gość,
wcześniej głupek napalony.
Chciałem zrobić komuś złość,
i zaszedłem w knajpy strony.

Zamówiłem to i owo,
raz za razem, i wypiłem.
Teraz czuję się niezdrowo,
jak wypluty z życia zgniłek.

Tak jest zawsze kiedy chleję,
bo końcówkę dobrze znam.
Świat umyka, ja szaleję,
gubiąc ,, klucz do nieba bram’’.

Jeszcze jeden kufel piwa,
i do domu pewnie ruszę.
Droga będzie uciążliwa,
pozbawiona wszelkich wzruszeń.

Barman żywo, dalej lej,
zapominam o godności.
Bo mam w sobie więcej złej,
niż tej dobrej przypadłości.

Rozum poszedł pewnie spać,
dzwonki też ucichły gdzieś.
Miały przecież sygnał dać,
do odwrotu zagrać pieśń.

Czas umyka…i podłoga,
walę się spokojny sennie.
Nie ma nic, została trwoga,
ona zawsze jest niezmiennie.

autor

Grand

Napisany: 2008-04-06 Dodano: 2008-11-28 10:06:39

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie