Zanik uczuć
Kiedyś mówiło się, że
W domach z betonu
Nie ma wolnej miłości
Dzisiaj budujemy
Domy ze szkła
W nich zaś nie ma żadnej miłości
Nie ma tylko miłości
Nie ma miejsca na smutek, rozpacz
Nie ma miejsca na radość, euforię
Nie ma żadnych uczuć w ogóle
W szklanych domach
Nie istnieją żadne uczucia
A domy bez uczuć
Stają się martwe
Martynie Jakubowicz
autor
Katarzyna Chludzińska
Dodano: 2016-04-01 14:50:58
Ten wiersz przeczytano 1008 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
ciekawa refleksja:)
hmmm... w sumie coś w tym jest, jasno i spójnie
poprowadzona myśl
zinterpretuję to Kasiu tak; - kiedyś w drewnianych
chatach było więcej takich miejsc na uczucia...a więc
i dzieci więcej się rodziło...teraz, w szklanych
domach wszystko widać na zewnątrz, brak intymności a
więc i zanik uczuć...i mniej się też dzieci rodzi,
trzeba zachęcać...i stąd te +500!!!
no cóż takie życie trafna refleksja Pozdrawiam:))
Ciekawa refleksja i trafna
puenta:}
I martwy staje się człowiek .. myśląc że jest ze szkła
..
A stoi bardzo dużo takich domów. Pozdrawiam.
Za dużo tego "nie ma". Reszta jest ok.
Czyli cmentarz, tam wszystko martwe i bez uczuc. Niby
sobie zartuje ale tak mowiac powaznie, to autorka ma
sporo racji, smutna wizja, ktora coraz bardziej staje
sie realna. Serdecznosci. Slowa 'w domach z betonu ,
nie ma wolnej milosci' moze trzeba by zamknac w
cudzyslow?