Zanim odejdę

Zanim stąd odejdę, chcę byś wiedziała,
że nie oddałbym Cię nigdy i za nic,
lecz miłość jak zwykle mnie pokonała,
ta miłość do Ciebie, nieznająca granic.

Nie potrafię pojąć jak to będzie bez Ciebie,
upadam, wzburzony niczym wodospad,
czuję jak larwy leżącego mnie w glebie,
dokonują ciała mojego plugawy rozkład.

Byłaś życia mojego potężnym filarem,
lecz dzisiaj świątynia w ruinach zburzona,
która sen piękny pomyliła z koszmarem,
pod którą dusza moja bezlitośnie kona.

Potrafię docenić co wniosłaś w me życie,
nawet truciznę, która umysł mój zżera,
nawet ideę, która zabłysnęła skrycie,
by z odwagą ruszyć śladami Wertera.

[...]"to, co tworzy szczęście człowieka,
stało się znów źródłem jego cierpienia."
motywem Goethego mój rozum ocieka,
dążąc do bólu, śmierci, krwawienia.

Czy jeśli odejdę bez Twojej zgody,
stając przed obliczem życia swojego
i zadam sobie cierpienie jak Werter młody,
zrozumiesz, że nie mogło się obejść bez tego?

A teraz pozwól, że ruszę w swoją stronę,
zostawię Ci tylko list pożegnalny,
odchodząc wiem, że z niedosytu spłonę,
bo mieliśmy wszystko, tylko nie seks oralny.

autor

ayoch

Napisany: 2014-12-23 Dodano: 2014-12-23 01:45:11

Ten wiersz przeczytano 1169 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie