ZANIM OGIEŃ NIE SPOPIELI
Daj czas sobie na beztroskę
na zjazd po poręczy
daj namówić się na radość
na chwytanie tęczy
nim nie zardzewieją myśli
od bezczynnej treści
zanim nie zgłupieją oczy
od ekranowieści...
Daj zachwycić się naturą
zdobądź złote runo
chciej zanurzyć się w głąb życia
i ptakiem wyfrunąć
nim się serce nie rozerwie
na miliony iskier
zanim ogień nie spopieli
wszystkiego co bliskie...
Komentarze (23)
Piekna zyciowa refkeksja
Pozdrawiam Anno
Trzeba znaleźć czas dla siebie i chwilę odetchnąć
pełną piersią, bo życie tak szybko umyka i potrafi
przytłoczyć...
pozdrawiam Aniu :)
I można dostać oczopląsu...
Słonecznego weekendu:)
Ech, Anno, można Cię czytać godzinami :)
Wrócę jeszcze. Miłego dnia :)
:))
Śpiewająco!Kocham Twoje wiersze. :)
piękny wiersz naprawdę
Bardzo mi się podoba ten wierszyk,rzekłbym że cudny a
szczególnie mnie ujęły ekranowieści,coś mi się
zdaje,że polubię to słowo.Gratulacje.
Witaj anno. Nawet nie wiesz, jak miło znów Cię
"zobaczyć". Wiersz pełen pozytywnej energii. Zachęca
do życia.
gdy myśli zardzewieją od bezczynnej treści, co tak
naprawdę pozostanie...? przesłanie tego wiersza
naprawdę mi się podoba (choć "podoba" brzmi tutaj zbyt
banalnie...), zwł. dlatego, że mam jutro examin ( w
zasadzie już dzisiaj ), a zamiast się uczyć - daję
sobie czas na beztroskę :)
powiem tylko tyle, nareszcie jesteś, ostatnio nie
bywam tu za często a jak wpadam to tylko na chwilkę,
ale bardzo mi brakowało Twoich wierszy, a sam wiersz
jak zawsze co tu komentowac - super
Zdążyć zanim zardzewieją myśli - świetne! Ale trudne
chociaż chcialoby się "ptakiem wyfrunąć" raz
jeszcze... Głębokie, mądre przesłanie.
No więc żyjmy pełna piersią, bierzmy ile
w płuca trzeba, wszak to wszystko przecież kiedyś -
tak zwyczajnie się spopieli.
"..chciej zanurzyć się w głąb życia.." oby nie stracić
co najważniejsze....pięknie, sugestywnie, mądrze:) o
dobrym, owocnym przezywaniu zycia...
Zatrzymać się i dojrzeć piękno... To jest to!