Zanurzony

Zanurzony w odmętach niepewności
pośród zgiełku i świata szarości
wyciągam rękę do światła plamy
tyś tym światłem zapowiedzią do jasności bramy
wyciągam ku tobie dłoń złap ją lub odrzuć
chyba ze chcesz mnie niepewnością zatruć
widzę twą twarz, gdy zamknę tylko oczy,
lecz wciąż owa niepewność wokół Ciebie kroczy
czasem lepiej by było gdybym nic nie mówił
wtedy bym się w pewności siebie świetle pławił


teraz umierając w ciemnościach jestem zdany na Ciebie
wypatruję wokół twej osoby Siebie
lecz mnie tam nie ma i nigdy nie będzie
teraz już nic tylko ciemność wszędzie


Zanurzony w odmętach mej miłości
Niczego od ciebie nie chcę jedynie litości
Więc zlituj się i podaj mi dłoń
Nie daj się zanurzyć w tę bezkresną toń
Ja nigdy smaku miłości nie zaznając
Umieram wciąż Ciebie kochając
Co pragniesz zrobić? Zabić?
Czy żyjącego w męczarniach zostawić?
Tyś jest delikatna, lecz okrutna zarazem
A ja pisząc cieszę się ostatnim słońca obrazem


teraz umierając w ciemnościach jestem zdany na Ciebie
wypatruję wokół twej osoby Siebie
lecz mnie tam nie ma i nigdy nie będzie
teraz już nic tylko ciemność wszędzie

autor

Kostek_88

Dodano: 2005-04-24 11:38:05

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie