Zapach pościeli pływający w...

Tylko zapach pościeli wymiętej
i pachnącej pozostał po tobie.
W martwym pokoju na stole...
kawa nie dopita w kubku...
który prosi o choć jeden dotyk twych ust.

Teraz widzę skutki odbijające się w lustrze...
które nie potrafią ukryć przyczyn.
W zaspanych oczach które jeszcze zamroczone snem...
widać jak błądzą między prawdą a fikcją...
nie do końca wiedząc którą drogę wybrać.

... pościel...

Boże jedyny dlaczego !!!
Po co zostawiłeś jej zapach...
skoro całą resztę jak złodziej zabrałeś...
nie dzieląc się z nikim.

...tak bardzo przepraszam...
... tak bardzo proszę pozwól już zapomnieć.
Skoro nadal kochasz tak mocno jak ja...
daj mi odetchnąć ...
i pozwól by cierń drzemiący w mym sercu...
po prostu opadł z sił...
i pozwolił oddychać pełną piersią jak dawniej.

autor

niewidzialnypasterz

Napisany: 2011-06-21 Dodano: 2011-06-22 16:36:33

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie