Zapach Świąt
poprawione.
Lubiłam zerkać jak krząta się mama.
Jak podśpiewuje pod nosem wesoło.
Czuć na sobie dotyk tych Świąt…
I wszystkie zapachy unoszące się wkoło.
Zamykałam oczy by poczuć całą sobą,
Owocowego kompotu aromat słodkawy,
Zapach pomarańczy, miodu i cynamonu,
I sernika, i szarlotki, i śmietankowej
rolady…
Wszędzie wyczuć się dało cytrynową
herbatę,
Zapach tak delikatny, jakby nieśmiały,
A babcia opowiadała historie z
dzieciństwa.
I one… Boże. One też pachniały.
W tym roku święta pachną orchideami.
Czarną ziemią, brudnym piachem.
Zwęglonym plastikowym zniczem,
Pachną złością, bólem, strachem.
autor
bezskrzydła
Dodano: 2009-12-16 15:56:05
Ten wiersz przeczytano 2810 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Dużo wzruszeń, wiersz ma swoją osobistą wymowę,
subiektywny, ale uczucia jednakowe dla wszystkich, po
tak olbrzymiej stracie, pozdrawiam.
Zgadzam się z wrześniową,że tych powtórek jest za
dużo.Poza tym wiersz Twój mi się podobał.Tak to
jest,że tych,którzy odeszli będzie nam brakować w
święta,bo ciężko nam się pogodzić z tym,że ich już nie
ma!:(pozdrawiam
cały wiersz jest przepełniony zapachem wspomnień,
czyta się go z rozrzewnieniem, natomiast zakończenie
chwyta smutkiem za serce.
Mam tylko jedno ale, te powtórzenia na końcu-"pachną"
aż 4x w jednej strofie, to moim zdaniem za dużo o
trzy, ale to może tylko moje zdanie?
Pozdrawiam .
Witam. Wiersz smutny ale piękny, pozdrawiam.
Skąd ja to znam.......