Zapada noc
Zapada wieczna noc
życie kończy się na ziemi
Odchodze przedemną droga
Którą przebyć muszę sam
Przepraszam że skończyłem żyć
Przepraszam że nie chciałem śnić
Przepraszam ja nie miałem marzeń
Przepraszam tylko to
Świat zabrał mi wszystko
A najważniejsze ciebie
Życie straciło słodki smak
Tylko cierpienie i żal
Płaczesz? nie płacz
Prosze cię
Kiedyś znowu
Spotkamy się
autor
Marek Groen
Dodano: 2007-09-03 10:46:23
Ten wiersz przeczytano 402 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Kusząca obietnica na sam koniec;) wiersz całkiem
niezły. Czasem świat zabiera wszystko, ale trzeba
sobie z tym radzić.
to prawda - u schyłku życia noc inaczej zapada, lecz
czy trzeba się poddawać? na to echo Ci odpowiada -
każda chwila może być piękna, spójrz świeci słońce,
kwitną kwiaty, śmieją się dzieci = świat się kręci,
zatem nie wykreślajac Jej z pamięci tez ciesz się
życiem, ono jest największą wartością.