ZAPAŁKA
Zapałka jest jak życie człowieka.
Nagle rozbłyskuje, żółtym, jaskrawym
płomieniem.
Jednych patrzy w palce, innym daje ciepło
Każda zapałka jest niby podobna do
drugiej,
ale jakże inna, odmienna, wyjątkowa i
niepowtarzalna
Niekiedy zapałka rozbłyśnie i zgaśnie.
Czasem bywa tak, że ktoś lub coś nagle
zdmuchnie płomyk na zapałce.
A niekiedy pali się długo dając światło i
ciepło, a czasem pożar.
Zapałka spalając się pozostawia
węgielek.
Zupełnie jak człowiek pojawiający się w
życiu drugiego człowieka pozostawia jakąś
cząstkę siebie.
A gdy już płomyk dociera do końca zapałki
przygasa.
I umiera.
Komentarze (9)
Znakomite porównanie i puenta wymowna, pozdrawiam
serdecznie.
Wciągająca życiowa melancholia.
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą naszego
życia.
Pozdrawiam:)
Marek
Bardzo ciekawe porównanie i przekaz. Pozdrawiam ciepło
:)
Ciekawe refleksje
Pozdrawiam :)
Bardzo dobre porównanie człowieka do zapałki.
A ja nie krótkim płomieniem, ale z zaangażowaniem
pozostanę u Ciebie i zapoznam się z moimi
zaległościami :)
Piękne porównanie życia ludzkiego do płomienia
zapałki.
Pozdrawiam
Człowiek i zapałka,
jedno, drugie podpałka.
Pozdrawiam Slavo do czego jeszcze porównać człowieka,
czyżby był taki wszechstronny?
Slavo z której strony by nie patrzeć rację masz...
melancholia moim zdaniem bardzo trafna
Pozdrawiam
Słuszne porównanie.
Zrezygnowałabym z /inna/ i /wyjątkowa/
Pozdrawiam :)