Zaplątane słońce drzew

biegnę lasami
tnąc srebrzyście
maczetą własnych ramion
ciżbę paproci

upadłe już
pod naporem zatęchłej ciszy susz
stały się drabiną
pod obolałymi stopami

niebo zaczyna się chwiać
podparte kolumnadą drzew
runie za moment
wyciskaną chmurą łez

oddech krwawi
niemocą zalęgłych w gardle słów
więc kołnierzem wiatru przez nos
zakładam opatrunek aloesu

myśl
błyskawicą rozdarta jest na dwoje
chmury z wolna obcierają z czoła pot

a ogniste niebo
szamota się wśród cienistych konarów

zostawiając urwane kępy włosów
przed zupełnym zgaśnięciem

moich oczu

Po takim trudzie zobaczyłem w końcu słońce między drzewami ;) Eh.... rozmarzony.... Hehe ;D

autor

Zwiastun Nocy

Napisany: 2006-09-26 Dodano: 2006-09-26 14:37:57

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie