Zapominam
Zapominam
Zapominam myśli zapominam słowa
Twoje rysy płyną coraz wyżej w chmurach
Nic już wrócić tamtego nie zdoła
Nawet nie ma już ciebie w snach
Kolejna wiosna barwami zachwyca
Budzi witalnym wirem do świata
A ja jak ryba to wszystko połykam
A mnie niestety dodają się lata
Patrzę na życie które przemija
I stoję jak drzewo w cieniu z boku
Jestem niczyja jestem niczyja
I wcale łza nie kręci się w oku.
Iwona D.
Komentarze (8)
Samotność i przemijanie przeczytałem w ciszy i ja
poczulm łzy.
I mnie się dodają lata Iwonko:) Wiesz, z przyjemnością
czytam Twoje słowa, ładnie prowadzisz Czytelnika do
puenty. Podoba mi się wiersz, toteż zasłużony głosik
oddaję. Pozdrawiam serdecznie.
poznamy ty i ja, znam teraz ciebie, chcesz , napisz mi
jak chcesz odpowiedz. wiersz fajny
Smutne. Ale nie musisz się na to wszystko godzić,
wszystko połykać jak leci. Na pewno jest ktoś dla kogo
byłabyś wszystkim.
Zatrzymał ogromnym smutkiem. Przytulam peela.
No wiesz? Przciez jestes nasza ;)) Ladny wiersz, ale
bardziej nieregularny, niz rymowany :)
Wyczuwa się wielką tęsknotę . Samotność to siła
niszczycielska, ale trzeba nam wierzyć ,że nadejdzie
czas miłości . Tego Ci życzę .Seredeczności .
Doskonale udało Ci się oddać słowem klimat samotności.
Czuć ją w każdym wersie. A może warto coś zrobić aby
to zmienić? Pozdrawiam:)