zapomniałem.żyć
Zawsze są wreszcie
Mówimy, że spełnienie
Przełamujemy czas – dlatego
Poczuwamy się do świata
Że to nie nasza wina go stworzyła
Jednocześnie szczęście i nienawiść
Wątpimy w niemożliwie prawdziwe
Wszelkim wątpliwościom poddajemy,
samych siebie
W zgiełku rozgrzanych miast
Jeszcze słyszymy swoje oddechy
Czy coś z tego zapamiętamy?
Kiedy zabierze nam mowę
I wymyślimy świat
To czy nie będzie już za późno
Żeby chociaż żyć..
autor
Sir Peter Agis
Dodano: 2007-08-08 00:09:31
Ten wiersz przeczytano 573 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Trudny ten utwór, że trzeba go chociaż dwa razy
czytać. Dopiero po kolejnym razie wychwytuje się te
słowa, które mają dotrzeć do wnętrza człowieka i tam
pozostać...