..::ZaPoMnIaNa::..
Taka piękna gwieździsta noc
Ona wyszła na łąkę,
Zaczesała swoje anielskie włosy na bok
Kładąc się na łonie natury
Próbowała udowodnić bezsensowność świata
Kiedy tak leżała słyszała:
Delikatny wiatr
Tańczący z liśćmi
Szum wody który
Nucił kołysankę nocy
Ona nadal leżała nie zważając
Na to że świat przekonuje ja
O swoich walorach
Płakała- dość często to robiła
Ale dzisiaj...dzisiaj płakała
inaczej-wyjątkowo
Wiedziała że kiedy zaśnie
Już nigdy się nie obudzi
I straci wszystko
Jednego nie mogła stracić-miłości
Bo nigdy jej nie miała
Leżąc w objęciach tego co kochała
...Odeszła w niepamięć
"Człowiek żyje tak długo jak długo trwa pamięć"
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.