Zapomniana historia wigilijna

I życzenia pachniały igliwiem.
Wtedy, na stół wigilijny, wyciągało się opłatek sklejony
Miłością, Tą Najmniejszą, bo dopiero co Narodzoną.
Kładąc na stół mały uśmiech,
Mogłeś go zniszczyć - uśmiech był za ciężki.
Gwiazdka była jedyna,
Na niebie oprócz Niej nic już nie widniało.
Tylko Ona, osamotniona, a jednak dająca innym
Upragnione, Maleńkie Światełko,
Bo była Gwiazdą Betlejemską.
I choinka,
Ciągnięta przez niedźwiedzia przez rzeki,
Z soplami lodu,
Była najwartościowszą ozdobą,
Bo daną z pięknego, ogromnego serca z piernika.
I życzenia, po raz kolejny,
Nie były suche. O nie!
Były wilgotne od padającego śniegu,
Coraz bardziej wilgotne
- bo śnieg nie ustawał, padał, by się podnieść -
Aż zmieniły się w rzekę.
I rzeka życzeń płynęła prosto z serca, tego z piernika.

autor

Margot

Napisany: 2005-12-27 Dodano: 2005-12-27 14:51:15

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie