Zapomniana przez ludzi...
Dla Joasi...
Czuję się jak w strugach deszczu
krople łez z moich oczu ..cicho spływają mi
po policzkach
Rodrżana...i sama
Sama w czterech pustych ścianach...
Nie potrafiłam niczego docenić
Nie potrafiłam się cieszyć
teraz już jest za późno...
Nie jestem w stanie znaleźć powodu do
radości...
jestem ja i moje łzy i cisza.. tylko w niej
moge spotkać Boga i porozmawiać wtedy z
Nim...Powierzyć mu to co dla mnie
najważniejsze...i tych którzy byli i są dla
mnie najważniejsi...
Jak mam pokochać innych jeśli nie potrafię
pokochać samej siebie...
....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.