Zapomniane skrzydła

A jednak istnieją pegazy.
Chociaż ich skrzydła niewidoczne oczom,
Chociaż się wysoko w chmurach nie unoszą,
To jednak żyją.

Są konie, co ruch tak lekki maja,
Aż nie chce się wierzyć, że po ziemi stąpają.
Są konie, co takim łukiem pokonują przeszkodę,
Że trudno nam czasem nazywać to skokiem.

Jak można więc mówić,
Że pegazy to bajka?
Skoro jest ich pełno
W naszych ziemskich stajniach!

Jak można twierdzić,
Że nigdy wśród nas nie żyły?
Skoro to ludzie swą wolą
Ich dusze uziemili!

Pod nerwów i batów wpływem
Dusza pegaza w rumaku zanika
I z czasem zostaje poczciwym konikiem,
Zapominając o tym, że posiadał skrzydła.

autor

Mon1ka

Napisany: 2001-06-25 Dodano: 2007-03-01 20:04:54

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie