Zapomniane wzgórza
Siwy dym z czarnych kominów
Snuje się mgliście niczym cień
To co miał chmury marzeń swych
Stoi sam w śród wichrowych wzgórz
Inny świat nie znający trosk
Chociaż dom wciąż spowijał mrok
Biały pył na konary spadł
W bruzdy rak wzgórz wichrowych pól
Minął dzień i opadły mgły
Ale dym w zawieszeniu tkwił
Kroków takt jak odlotu świst
Pusty dom w śród wichrowych wzgórz
Szary gont dawno zmurszał już
Ściany biel dawno pokrył kurz
Ciszy dźwięk niesie echo z gór
Milczy czas w śród wichrowych wzgórz
Ptaków klucz wzbił wysoko się
Dojrzeć znów tamte wzgórza chce
Wspomnieć czas kiedy siwy dym
Minął rok nie zostało nic
autor
titelitury
Dodano: 2015-08-01 21:56:13
Ten wiersz przeczytano 354 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ciekawa nostalgiczna
refleksja nad przemijaniem.
Pozdrawiam:]
Czesto powracajac pamiecia w dawne miejsca, okazuje
sie ,ze zachowaly sie tylko w naszej pamieci. Ladny
wiersz. Pozdrawiam pogodnie
Piękna refleksja:-) . Dobrej nocy:-)
Podoba mi się wiersz:)
Gdzie jest to miejsce?
ten dym przywiódł na myśl piosenkę ,,Birkenau"...