Zapomniani ludzie

Zapomniani ludzie martwią się
O to czy starczy im do pierwszego
Płacą rachunki ze łzami w oczach
Nie pamiętając dnia poprzedniego

Zapomniani ludzie chodzą w szarych ubraniach
Mają spuszczone w dół głowy
Naklejają marzenia na swą codzienność
Jak na kopertę znaczek pocztowy

Krzykliwy świat reklam nie dla nich
Ani salony samochodowe
Nie mają niczego do pokazania
Mają jedynie sny kolorowe

Zapomniani ludzie grzebią w śmietnikach
Lub przeliczają swą rentę cichutko
Niepokój w sercach głęboko zasiany
Czy starczy na dziś ,czy starczy na jutro


Niektórzy pensję biorą do ręki
Nie spieszą się z liczeniem zanadto
Dzielą na części każdy pieniądz
Na życie, na czynsz ,na gaz, na światło

Jeśli nie starcza to cóż
Jak ugryźć ten los przeklęty ?
Nie będą dzwonić do Prezydenta
Telefon i tak zajęty

Życie w luksusie jest dla nich bajką
Królewna Śnieżka jest bardziej realna
Bogactwo godną szacunku cnotą
Bieda jest bardzo niemoralna

Są pokorni wobec życia
Wobec śmierci też staną na baczność
Zapomniani ludzie w moim kraju
Przez System ,a nie wiem czy przez Opatrzność

autor

Pethro

Dodano: 2008-11-11 10:52:30

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie