Zapomnieć...

Widziałam slowika ze złamanym
skrzydłem.
Mógł nadal śpiewać
cieszyć się wiatrem,słońcem.
Ale to było mało.
Bo pamiętał te dni
kiedy latał po niebie.

Widziałam drzewo ze złamaną
gałęzią.
Mogło wciąż szumieć na wietrze
cieszyć się wiosną i deszczem.
Ale to było mało.
Bo pamiętało te dni
kiedy sięgało nieba.

Widziałam dziewczynę ze złamanym
sercem.
Mogła nadal patrzeć na Niego
cieszyć się zwykłym uśmiechem.
Ale to było mało.
Bo pamiętała te dni
kiedy dzieliła z nim niebo.

Żeby więc zaznać prawdziwego
szczęścia...
Trzeba zapomnieć
że kiedyś miało się więcej!

autor

omea

Napisany: 1997-08-23 Dodano: 2005-02-05 14:57:01

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie